วันที่ยุ่งเหยิง

เมื่อวาน วันที่ 9/11/05 เป็นวันนึงที่ได้ทำอัไรหลายอย่างมาก
ตอนเช้ามา เรียน Creativity 9.00 ก็ ดีได้เขียนเป้าหมาย
ในชีวิตด้วย โดยอาจารย์เค้าให้แบ่งเป็น Short Term Goal(1year),
Long Term Goal(5-10 year), Ultimate Goal(Whole life)

ก็เขียนไปสรุปๆก็

Short Term Goal
- ไปเที่ยว Singapore, Hongkong อาจจะ Austraria ด้วย
- เขียน program เกม java ที่อยากทำให้เสร็จ
- เขียน solution SIM Bank ให้เสร็จ และ ใช้งานได้(ขายได้ก็ดี)
- ฝึกดำน้ำ
- บวชแบบเน้นสมาธิซัก 3 เดือน

Long Term Goal
- อยากเลิกทำงาน แบบ มีกินมีใช้แล้วไม่ต้องทำงาน
- อยากมีแฟน แต่งงาน มีครอบครัวที่มีความสุข
- ไปเที่ยวรอบโลก

Ultimate Goal
- คิดออกแค่อยากอยู่สบาย ทำอะไรก็ได้ที่อยากทำ

ประมาณเนี่ย

พอเรียนเสร็จก็มาปั่นรายงานโปรเจ็ค เหนื่อยเหมือนกัน
ตอน 4 โมงก็ไปฟังคนพูดเรื่อง Oracle ที่บัญชี น่าเบื่อสุดๆ
พูดแต่เรื่อง grid computing กะ cluster เราก็งงมัน
Database ตรงไหนวะ
6 โมงก็มาเรียน Security วิชานี้ God Like มาก คืออาจารย์
เป็น อาจารย์ข้างนอก มาสอนเป็นเจ้าของบริษัท ACIS อะไร
เนี่ยแหละ เจ๋งมาก เหมือนจารย์แก hack ได้ทุกอย่าง แถมแนะนำ
Perfect Logger มาให้ลองอีกโคตรน่าใช้

สรุปวันนี้เจ๋งมาก

Come Back

วันนี้วันที่ 8/11/2005 ถ้าตาม format ของ web นี้ก็ 11/8/05 ใช่ไม่ผิดหรอก
เราไม่ได้ update มานานมากกกกกกกกกกก
จากที่แอบดูมาตะกี้ เราเริ่ม blog นี้ตอนวันที่ 7 /05 /04 มั้ง เป็นตอนประมาณเราสอบ nwo project อยู่
ถ้านับคร่าวๆมันก็ประมาณ 1 ปีกะอีก 6 เดือน 1 วัน แสดงว่าเราเหลือเวลาอีก 6 เดือนตาม พันธสัญญา

ชีวิตตอนนี้ก็ไม่ได้ดีขึ้นอย่างที่หวังไว้ บางอย่าง(อาจจะหลายอย่าง)รู้สึกว่าแย่ลง
เรียนอยู่เทอม 2 ของปี4 ชีวิตก็เรื่อยๆเหมือนเดิม

หวังว่าจะกลับมาเขียนต่อบ่อยๆนะ

ครั้งแรกที่บริษัท

ช่วงนี่รู้สึกว่าใช้ชีวิตโคตรจะไม่คุ้มเลยอะ ตอนนี้เพื่อนๆกำลังสอบ midterm อยู่ทุกคนกำลังอ่านหนังสือเพื่ออนาคตของตัวเอง แต่เราหล่ะยังเหยาะแหยะ ไม่เป็นโล้เป็นพายอยู่เหมือนเดิมเลยอะ ช่วงนี้ยื่งไม่ค่อยมีงานอยู่ด้วยทำงานโคตรน้อยเลยวะ วันๆ เนี่ย ทำไมรู้สึกแย่อย่างนี้นะ ตอนนี้เหลือเวลาเท่าไหร่จะครบ 2 ปีวะ เครียดเว่ย

เราได้เป็น 4 คนสุดท้ายของโครงการ NWO

หลังจากวันที่เราตัดสินใจสร้าง blog นี้ขึ้นมาก็ผ่านไป 2 เดือนกว่าแล้วสินะ เราได้ 4 คนสุดท้ายของ NWO Project ไม่รู้ว่าเป็นโชคดีหรือโชคร้ายกันแน่ที่ติดมาเนี่ย คงเพราะเรารู้สึกว่ายังไม่ได้ใช้ความรู้ความสามารถในการสอบมากเท่าที่ควร และเมื่อเห็นคนที่เข้ารอบมาอีก 3 คนก็รู้สึกว่าเป็นแค่คนรรมดาไม่ได้เก่งเลิศหรือน่าสนใจตรงไหน พี่เจอร์รี่ อาจจะพลาดก็ได้ ทำงานมา เดือนกว่าแล้ว รู้สึกว่ายังไม่ค่อยได้อะไรเป็นชิ้นเป็นอัน ตอนนี้ถ้าเราเรียนอยู่คงกำลังกังวลเรื่องสอบ midterm แต่พอทำงานรู้สึกใจเย็นยังไงก็ไม่รู้ ก็มันไม่มีสอบนิ รู้สึกว่าตัวเองไม่กระตือรือล้นยังไงก็ไม่รู้ อุตส่าห์ drop เรียนตั้ง 1 ปี แถมอาจจบ 5(6)ปีอีก อยากจะรู้สึกว่าคุ้มเหลือหลายที่ได้เลือกเดินทางนี้ ความจริงที่ทำงานอยู่มันก็ไม่แย่หรอก OK เลยด้วยซ้ำ แต่ไอ้นิสัยหมี่ๆ เนี่ยมันแก้ไม่ค่อยหายเลย มันเลยขี้เกียจเหมือนเดิม
หมู่นี้โคตรอ้วนเลย รู้สึกว่าตัวเองอ้วนไปเหมือนกันวัดเอวได้ 35 ลดก็ไม่ลงอาจเพราะไม่เคยพยายามลดก็ได้ อยากทำตาม concept ของ blog นี้ให้ได้ คือ ไม่ปล่อย ชีวิตให้เป็นเหมือนเดิม อย่าลืมที่พี่เป้เคยพูดไว้ " ถ้ายังทำเหมือนเดิม ไม่ฝืนอะไร ชีวิตมันก็มีแต่จะเหมือนเดิมกับแย่ลงไม่มีทางดีขึ้น" ต้องปรับตัวใหม่ เริ่มที่อะไรดีหล่ะ ตอนนี้ที่เราต้องการด่วนเลย คือ อยากผอมมาก รองมาคือไม่อยากอยู่เฉยๆ อยากทำงานหนักๆ แล้วที่สำคัญคืออยาก เอาชนะใจตัวเองให้ได้ การที่เข้ารอบ NWO มาก็ดีนิดหน่อยตรงที่คนรอบๆตัวมองเราเปลี่ยนไป ธงเอก พี่ต็อก ไอ้วิ และคนอื่นๆ อีก เราต้อง "ตอบสนองความมุ่งหวังของคนอื่นและตัวเองให้เต็มที่" เอาแค่นี้ก่อนนะคิดว่าเดี๋ยวอาจ post ต่ออีก

วันแรกก็แย่ซะแล้ว

เมื่อคืนเล่นเกมถึงดึก ตอนเช้าก็แม่มาปลุก ค่อนข้างงัวเงีย(นอนประมาณตี3ครึ่ง)ออกมากะพี่มิวส์ วางแผนไว้ว่าวันนี้จะต้องเริ่มต้นให้ดี ไปถึงมหาลัยต้องเข้า ฟิตเนส ก่อนแล้วมาเอาไป CR จากนั้นไปดู CU TEP ให้ น้าโหง่ จากนั้นก็ฟัง Brew ถึง 4 โมง แต่เอาเข้าจริง ทำแค่ไปเอาใบ CR แค่นั้นเอง เศร้า .....
นึกถึงคำที่ พี่เป้ บอกว่า "ถ้าทำสิ่งเดิมๆ ชีวิตมันก็ไม่มีทางดีขึ้น" ตอนเรากำลังเดินตามทางเดิมอยู่ แย่จัง...

ทุกอย่างต้องมีครั้งแรก และนี่ก็คือครั้งแรกของการโพส

หลายวันมาแล้วเราได้อ่านหนังสือเล่มนึงคือ "My Sassy Girl" ก็แค่อ่านผ่านๆในร้านหนังสือ แต่ก็สะดุดกับประโยคนึง ซึ่งก็เป็นประโยคที่มีในหนังเรื่องนี้(เป็นเรื่องนึงที่เราชอบมาก)ซึ่งตอนที่ได้ยินในหนังก็ไม่ได้คิดอะไร แต่พอได้อ่านจากหนังสือแล้ว(อ่านผ่านๆ) มันรู้สึกถึงอะไรบางอย่าง คงเป็นเพราะตอนดูหนังสนใจแต่นางเอกก็เป็นได้ ประโยคนั้นก็คือประโยคที่ "เกียนยู" พระเอกของเรื่อง คิดก้บตัวเองว่า "จะทำให้ชีวิตใน 2 ปีข้างหน้าให้คุ้มค่ากว่า ทั้งชีวิตที่ผ่านมา" นั่นแหละ จุดเริ่มต้นของ blog นี้เพราะทุกคนคงเคยรู้สึกว่าเราใช้ชีวิตบางช่วงเวลาไม่ค่อยคุ้มค่าเท่าไหร่ แต่ก็นั่นแหละ เราย้อนอดีตไม่ได้ เพราะฉะนั้นสิ่งที่ควรทำคือ ทำปัจจุบันให้ไม่ต้องมาเสียใจในอนาคต(theme ของหนังเรื่องนี้ก็เกี่ยวข้องกับ อดีตและอนาคต) ดังนั้นเราจึงอยากทำให้ 2 จากนี้ไป ( 24 May 2004 2:47 )เป็นช่วงเวลาที่ คุ้มค่า ของชีวิต (ปล. คำว่าเราในที่นี้หมายถึงเราใน อดีตที่ผ่านมาแล้ว เราในปัจจุบันที่กำลังนั่งพิมพ์อยู่นี้ และเราในอนาคตที่อาจจะนั่งยิ้มอ่านอยู่และภูมิใจในความสำเร็จ หรือ เราที่อาจจะลืมทุกสิ่งในตอนที่กำลังพิมพ์อยู่นี้ในอาทิตย์หน้า)